2. Ćwiczenie - Catching Fire - Chapter 1 (2)

klik -> FISZKOTEKA

If it were up to me(Gdyby to zależało ode mnie), I would try to forget the Hunger Games entirely(całkowicie). Never speak
of them. Pretend(udawać) they were nothing but a bad dream. But the Victory Tour
makes that impossible. Strategically(strategicznie) placed almost midway(prawie w połowie) between the annual (coroczne)
Games, it is the Capitol's way of keeping the horror fresh and immediate(natychmiastowy). Not
only are we in the districts forced to(zmuszani do) remember the iron grip(władza żelazną ręką) of the Capitol's
power each year, we are forced to celebrate it. And this year, I am one of the
stars of the show. I will have to travel from district to district, to stand before the
cheering crowds(wiwatujący tłum) who secretly(w tajemnicy) loathe me(nienawidzą mnie), to look down into(patrzeć z góry na) the faces of the
families whose children I have killed...

The sun persists in rising(Słońce wschodzi), so I make myself stand. All my joints(stawy) complain and
my left leg has been asleep(zdrętwiały) for so long that it takes several minutes of pacing to
bring the feeling back into it. I've been in the woods three hours, but as I've
made no real attempt(próbować) at hunting, I have nothing to show for it. It doesn't matter
for my mother and little sister, Prim, anymore. They can afford(pozowlić na) to buy butcher
meat in town, although none of us(nikt z nas) likes it any better than fresh game(dziczyzna). But my
best friend, Gale Hawthorne, and his family will be depending on today's haul(łup)
and I can't let them down(Nie mogę ich zawieść). I start the hour-and-a-half(półgodzinny) trek(obchód) it will take to cover our
snare line. Back when we were in school, we had time in the afternoons to
check the line and hunt and gather(zbieractwo) and still get back(powrót) to trade(handel) in town. But now
that Gale has gone to work in the coal mines(wydobycie węgla) — and I have nothing to do all
day—I've taken over(przejąć) the job.


PL


Gdyby to zależało ode mnie, starałabym się całkiem wymazad igrzyska z pamięci. Nigdy bym o nich nie mówiła, udawałabym, że były tylko złym snem. Ze względu Tournee Zwycięzców jest to jednak niemożliwe — wyruszamy niemal dokładnie pół roku
po igrzyskach i pół roku przed następnymi. W ten sposób Kapitol strategicznie podtrzymuje atmosferę grozy i nieuchronności, a my, mieszkaocy dystryktów, mamy obowiązek rok w rok przypominad sobie, że rządzi nami żelazną ręką, a na dodatek zmusza nas do urządzania uroczystości z tej okazji. W tym roku to ja jestem jedną z gwiazd widowiska. Będę jeździd od dystryktu do dystryktu, występowad przed tłumem ludzi, którzy w duchu mnie nienawidzą, spoglądad z góry na twarze członków rodzin zabitych przeze mnie dzieci...
Słooce wschodzi, więc i ja wstaję. Bolą mnie wszystkie stawy, a lewa noga ścierpła mi tak bardzo, że dopiero po kilku minutach spaceru odzyskuję w niej czucie. Spędziłam w lesie trzy godziny, ale nawet nie próbowałam zapolowad na serio, więc wracam z pustymi rękami. Dla mamy i mojej młodszej siostry to bez znaczenia. Stacje na mięso od rzeźnika w mieście, chociaż wcale nie smakuje nam bardziej niż świeża dziczyzna. Dzisiaj jednak mój najlepszy przyjaciel Gale Hawthorne i jego rodzina liczą na mnie i nie mogę ich zawieśd, wobec czego wyruszam na półtoragodzinny obchód po wnykach. Gdy chodziliśmy do szkoły, popołudniami wystarczało nam czasu na sprawdzanie sideł, polowanie i zbieractwo, a także na powrót do miasta i handel. Teraz Gale pracuje przy wydobyciu węgla, a ponieważ ja całymi dniami nie mam nic do roboty, przejęłam jego obowiązki.